zatrucie ciążowe). Przygotowane opracowanie powstało w wyniku wielospecjalistycznej współpracy w obrębie grupy roboczej Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej (2008– 2009). Jest ono, podobnie jak pierwsza część, skierowane do lekarzy neonatologów, pediatrów i lekarzy rodzinnych, którzy biorą na siebie ciężar pierwszych decyzji w planowaniu wstępnego Gefitinib ic50 postępowania diagnostycznego w zakresie zaburzeń miąższu nerek [1]. Zaburzenia echostruktury nerek. Obecność hiperechogenicznych nerek

stwierdzona w życiu płodowym powinna skłaniać do rozwiązania ciąży w specjalistycznym ośrodku perinatologicznym. Noworodek z izolowanymi zaburzeniami echostruktury nerek wymaga oceny funkcji nerek (stężenie kreatyniny w surowicy) i wykonania badania ultrasonograficznego pomiędzy 3. a 5. dobą życia. Zaburzenia struktury miąższu nerek płodu mogą wynikać z obecności torbieli, poszerzenia cewek nerkowych, zmian o charakterze dysplazji, śródmiąższowych nacieków komórkowych, zwłóknień czy zmian naczyniowych [2, 3]. Zaburzenie może dotyczyć jednej lub obu nerek. Zwykle wzmożona echogeniczność obejmuje

całą nerkę, rzadziej dotyczy poszczególnych jej struktur, osobno kory lub rdzenia, co jest powodem nieprawidłowego zróżnicowania korowo-rdzeniowego. Wielkość nerek hiperechogenicznych może być prawidłowa, zwiększona lub rzadziej zmniejszona. Niekiedy mogą one występować w skojarzeniu z innymi patologiami w ramach zespołów ABT 888 wad 2., 3. and 4.. Etiologia zaburzeń echostruktury miąższu nerek jest różnorodna. W praktyce obejmuje grupę torbielowatych chorób nerek, w tym wielotorbielowatość nerek o dziedziczeniu autosomalnym recesywnym bądź dominującym,

torbielowatości nerek towarzyszące rzadkim zespołom wad, a także patologie nerek nieprzebiegające z torbielami [4]. Obecność hi perechogenicznych nerek stwierdzona w życiu płodowym powinna skłaniać do rozwiązania ciąży w specjalistycznym ośrodku perinatologicznym (III stopień referencyjności), mającym dostęp do intensywnej terapii dla noworodków i do leczenia nerkozastępczego. Rokowanie w pierwszym roku życia zależy głównie od przyczyn zaburzeń echostrukturalnych www.selleck.co.jp/products/lee011.html nerek. Za korzystne rokowniczo można uznać stany, które bądź samoistnie ustępują bez pozostawiania następstw lub też, jeśli się utrzymują, nie prowadzą do niewydolności nerek w pierwszym okresie życia. Z kolei niewątpliwie czynnikiem złego rokowania jest obecność małowodzia i bardzo dużych nerek, niezależnie od przyczyny. Ma to związek z rozwojem hipoplazji płuc, zespołu Potter i pourodzeniową niewydolnością nerek. Postępowanie postnatalne powinno wynikać z oceny stopnia ryzyka dla noworodka i niemowlęcia oszacowanego na podstawie wywiadu rodzinnego, obrazu USG płodu, a także przebiegu ciąży (Ryc. 1).